vrijdag 16 maart 2018

Mijn eigen column


Een vaste column in ons huis-aan-huis zorgmagazine? En of ik die wilde schrijven? Over die vraag hoefde ik niet lang na te denken! In de zorgsector gebeuren zoveel mooie dingen. Elk kwartaal ga ik met een klant die thuiszorg krijgt of in een zorgcentrum woont op lunch-date. Over die afspraak gaat mijn column. En dat verhaal wil ik natuurlijk ook graag met jullie delen, want door al het bloggen is mijn liefde voor het schrijven de laatste jaren nog meer aangewakkerd!



Leef

In het halletje van haar flat staat ze op me te wachten. Klein van stuk, een frivoolsjaaltje en de handtas kordaat om haar middel. Ik mag Maria zeggen. Als je als twee onbekenden samen gaat lunchen, kun je de formaliteiten beter zo snel mogelijk schrappen. We gaan op weg naar het centrum van Heerlerheide, daar komt Maria graag, zeker bij mooi weer. Dat is het vandaag alles behalve. Er staat een koude wind en het regent onophoudelijk. In Brasserie Leef  op het marktplein ziet het er  behaaglijk en gezellig druk uit. 

“Wat ga je me allemaal vragen?”, klinkt het als ik mijn notitieblok even later uit de tas haal en op tafel leg. “Wat wil je mij vertellen?” kaats ik de vraag terug. Daar hoeft Maria niet lang over na te denken. Nog voordat de thee en cappuccino op tafel staan, vertelt ze over haar gezondheid en hoe broos die is. De laatste jaren was het ziekenhuis in en uit, inclusief een coma-periode van anderhalve week. Tot twee keer te heeft ze kantje boord gelegen. Naast een ernstige leverziekte, kreeg ze longembolie. Daarbij heeft ze astma, suikerziekte en reuma. “En je mag nog iets aan het rijtje toevoegen” zegt ze. Het is stil en ze lijkt in haar koffiekopje verzonken. Het lepeltje klikt tegen de rand. “Eenzaamheid” zegt ze dan met een zucht. “Misschien is dat van alles wel de ergste kwaal.” 

“Eenzaamheid zegt ze.
Misschien is dat wel de ergste kwaal”

Op de bezoekjes van de thuiszorg na en de ontmoetingen met medebewoners in de openbare ruimte van de flat is het leven erg stil. Haar jeugd was alles behalve rooskleurig met een  moeder die niet voor haar negen kinderen kon zorgen. Jarenlang verbleef Maria met haar broers en zussen intern in een klooster in Simpelveld, overgeleverd aan de grillen van de nonnen. Enge dromen hebben haar het hele leven achtervolgd. “Ik droom vaak akelige dingen. Heel naar is dat. Maar ach, dan denk ik: iedereen heeft dat toch wel? Ik droom ook vaak heel mooi, laatst nog dat ik kon vliegen. Dat maakt het weer goed.”

Ze lacht en lepelt het schuim van haar cappuccino. Het bijgeleverde chocolaatje neemt ze erachteraan. “Mag eigenlijk niet, maar soms moet je eens gek doen.”  Haar dag begint steevast met injecties, prikken en een hele riedel aan medicijnen, die ze tegenwoordig via een automatische medicijndoos krijgt  toegediend. “De meisjes van de thuiszorg komen twee keer per dag en houden me goed in de gaten.“  Zonder nadenken somt ze de namen op.

“Hoe zien je echte dromen eruit”vraag ik. “Wat zou je graag willen?” Maria buigt zich naar me toe en fluistert: “Het strand. Egmond aan Zee, Scheveningen, het maakt me niks uit als er maar duinen zijn. Toen ik als kind de rode hond had, moest ik aan zee beter worden. Sindsdien zit die in mijn hart.”

Ik vraag me af of ze gelukkig is. “Ik ben tevreden”, leest ze mijn gedachten. “Al die ziektes, ach, ik probeer daar gewoon niet over na te denken. Want als je er niet mee bezig bent, lijkt het net of ze er ook niet zijn. Weet je dat ik nu al een half jaar niet in het ziekenhuis heb gelegen? Een half jaar! Ze prikt in haar pasteitje en straalt van oor tot oor.”

Even later lopen we terug naar de auto. De zon breekt voorzichtig door. Ik draai me om naar de brasserie om te kijken hoe deze ook alweer heette. ‘Leef’ prijkt er met grote letters. Ik kijk naar Maria en zie dat ze geniet. “Leef” denk ik, ‘jij weet als geen ander hoe dat moet’….

38 opmerkingen:

  1. Wat vertel je dit mooi en zo fijn dat we mogen mee genieten van je column. Zou leuk zijn moesten we Maria een kaartje kunnen sturen? Misschien via jouw adres? Lieve groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mooi verwoord, prachtig. Heel veel sicces met je collumn. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mooi. Ik wil hier een grotere reactie achterlaten maar kan de juiste woorden niet vinden (momenteel).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. och ja dit herinner ik me nog heel erg goed. Wat fijn dat we Maria een kaartje kunnen sturen.

      Verwijderen
  4. en er zijn zoooo veel mensen als Maria...daar wordt je toch even stil van.bedankt dat we mochten meelezen Carolien!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat is zo, heel veel mensen zoals Maria op deze wereld... triest maar waar!

      Verwijderen
  5. Wat geweldig mooi geschreven.....ontroerend....liefs ria x ❤️💋

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Alsof ik erbij was, mooi verwoord. Ik zou MAria zo in mijn auto willen zetten en dan via de toeristische route naar de zee rijden
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Weer prachtig geschreven. En wat Ester zegt ik zou haar zo in de auto willen zetten... en toch doen we het niet. Zoiets simpels is blijkbaar toch zo moeilijk. Iets om over na te denken. Dank je voor je mooie column. Groetjes Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt, zoiets doe je dan toch niet gauw. Eigenlijk jammer.

      Verwijderen
  8. Ook ik wil je bedanken voor dit mooie verhaal. Aan de ene kant :( maar toch ook weer :) Mischien is dat het leven!
    Groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik lees net de reactie van Onlie Mie, goed idee van haar, als het kan/ gaat lukken. Ik doe graag mee. Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat leuk zeg, gefeliciteerd! Ook echt iets voor jou, je schrijft zo leuk. Prachtig verhaal om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat heb je dat mooi verwoord, terecht dat jij en collum schrijft. Enne als er kaartjes gestuurd mogen worden aan Maria doe ik graag mee. XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja die kaartjes-actie komt er vast! Ik wil het haar alleen nog even zelf vragen. Maar denk dat ze het heel erg leuk vindt!

      Verwijderen
  12. Ik werk zelf als wijkverpleegkundige in de thuiszorg met vnl.ouderen. Je verhaal is pijnlijk herkenbaar. Goed dat dit aandacht krijgt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Patricia! Zoveel bewondering voor jou en al je/mijn collega's die dit werk doen!

      Verwijderen
  13. ‘Eenzaamheid’ ...... dat snijdt toch door je/mijn ziel. Mooi geschreven Lien!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, voor veel mensen is dat erger dan de fysieke pijn die ze ervaren! Triest!

      Verwijderen
  14. Zo mooi verwoord en geschreven! Jij bent geknipt voor deze column.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat mooi,ze hebben het aan de juiste schrijfster gevraagd.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Nu gaan Flow, Margriet of Libelle snel volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. En die kaartjes-actie moet er zeker komen. Allemaal mooie kaartjes met de zee er op enzo. Als je iedereen die zich opgeeft een weeknummer geeft, dan krijgt Maria elke week post.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja gaan we doen. Houd vrijdag maar mijn blog in de gaten...

      Verwijderen
  18. Misschien kun je haar aanmelden bij 'de Zonnebloem'. Als vrijwilliger bezoek je geregeld eenzame mensen. Zowel jong als oud.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Jaaaa jouw talent is echt schrijven en hoe!
    Fantastisch hoe je Maria beschrijft, wat een knappe vrouw om zo goed positief te blijven!
    Een pracht verhaal weer!
    Groetjes Maia

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wow leeve wat een mooi collumn en ik moest toch echt even slikken. Ja er zou toch meer gedaan moeten worden voor mensen die eenzaam thuis zitten. Ik heb een aantal jaren bij de broeders in Maastricht vrijwilligerswerk gedaan bij de Rooden Leeuw. Ik deed er op dinsdag de inloop, wat was het fijn om mensen een gezellige middag te bezorgen. Ik denk nog vaak met veel plezier terug aan die tijd. Mooi dat je hier aandacht voor vraagt op deze bijzondere manier. Dikke knuffels!

    BeantwoordenVerwijderen

Lief dat je een berichtje achterlaat!